من یک میهن پرست نیستم

بسم الله الرحمن الرحیم

یاأیها الناس إنا خلقناکم من ذکر وأنثى وجعلناکم شعوبا وقبائل لتعارفوا إن أکرمکم عند الله أتقیکم 

اى مردم ما شما را از مرد و زنى آفریدیم و شما را ملت ملت و قبیله قبیله گردانیدیم تا با یکدیگر شناسایى متقابل حاصل کنید در حقیقت ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست 

**************************************************************

یکی از مفاهیمی که در طول قرنها چنان بر آن تاکید شده که به عنوان یک مفهوم مثبت و ضروری در اذهان بسیاری از ما ایرانیان و بلکه کل مردم دنیا نقش بسته است میهن دوستی و حب وطن است.

کار به جایی رسیده است که به مفهوم میهن دوستی اکتفا نکرده و میهن را جای خدا گذاشته و با استفاده از اصطلاح میهن پرستی ، مرتکب یک عمل شرک آمیز ( پرستش مخلوق بجای خالق )  نیز شده و به آن افتخار هم می کنیم. در ذیل ایرادات این مفهوم انحرافی را بررسی می کنیم.

1- تنها دستاویز مذهبی وطن خواهان و میهن دوستان حدیث جعلی حب الوطن من الایمان است. علمایی که سند این حدیث را بررسی کرده اند تا قبل از محی الدین ابن عربی از علمای سنی مذهب قرن 7 هجری در هیچ سندی یا کتاب حدیثی این روایت را نیافته اند. که البته بعد از  ابن عربی چند عالم سنی دیگر نیز به نقل از او این روایت را نقل کرده اند و متاسفانه از طریق آنان به کتب شیعیان نیز نفوذ کرده است.

2- مفهوم وطن دوستی این است که هرکسی باید کشور خود را یعنی محدوده جغرافیایی خاصی را دوست داشته باشد بطوری که حتی بخاطر آن جان خود را نیز فدا کند. با این تعریف مثلا مسلمانانی که در سرزمین کفری (مانند آمریکا یا انگلیس) به دنیا آمده اند باید عاشق کشور خود باشند و بخاطر آن مثلا با مسلمانان کشورهای دیگر بجنگند. و یا مثلا کسانی که در قدیم در بین اقوام منحرفی مانند قوم لوط و ثمود و عاد و ... بدنیا آمده بودند بایستی عاشقانه سرزمین منحرف خود را دوست می داشته اند. در حالیکه دیدگاه قرآن در این مورد این است که ماندن در جامعه ای که بخاطر فساد و انحراف آن بیم آن می رود که انسان گمراه شود جایز نیست و انسان باید به سرزمین سالم دیگری هجرت کند. 

3- شکل افراطی میهن پرستی و وطن دوستی ، ملی گرایی است یعنی اشخاص چنان عاشقانه به کشور  و ملت خود ارادت داشته باشند که آن را از همه چیز و همه ملل دیگر و همه مقدسات عالم برتر بدانند. جالب اینکه بیشترین ضربات و خیانتها به کشور و ملت را در طول تاریخ همین مدعیان ملی گرایی مرتکب شده اند.

 به فرموده امام خمینی (ره ) : 

ملی گرایی کفر و اسباب بدبختی مسلمانان است. و ملی گرایان لشکریان شیطان برای تفرقه انداختن بین مسلمانانند.

اهداف ما بسیار بالاتر از خیالات باطل ملی گراهاست : اینها خیالات باطل ملی گراهاست و ما هدفمان بالاتر از آن است. ملی گراها تصور نمودند ما هدفمان پیاده کردن اهداف بین الملل اسلامی در جهان فقر و گرسنگی است‚ ما می گوییم تا شرک و کفر هست‚ مبارزه هست و تا مبارزه هست‚ ما هستیم. ما بر سر شهر و مملکت با کسی دعوا نداریم‚ ما تصمیم داریم پرچم ((لا اله الا الله)) را بر قلل رفیع کرامت و بزرگواری به اهتزاز درآوریم. 

4- در این باره چقدر زیبا و متین گفته است سردار بزرگ اسلام حاج احمد متوسلیان که :

 تا در اقصى نقاط جهان گوینده "لااله الا الله" هست، همان جا نیز مرز اسلامى ماست. ما این هنرنمایى‏هاى فرسوده و نقاشى‏هاى از بین رفته در طول تاریخ بر روى صفحات لجن مالى شده‏اى را که به نام مرزهاى جغرافیایى در بین ممالک اسلامى علم کرده‏اند، هرگز قبول نداریم. 

به هر حال به نظر می رسد باید یک تجدید نظر اساسی در مفهوم وطن دوستی و میهن پرستی در خودمان ایجاد کنیم و صرفا تعصب کور باعث نشود که با علاقه به یک مفهوم پوچ بنام مرز جغرافیایی یک کشور ، اولویت های اساسی مانند اعتقادات به یک مساله درجه دوم و چندم تبدیل شود 

( مثل برخی سیاستمداران احمق یا مغرض که با جعل اصطلاح مکتب ایران عملا در مقابل مکتب اسلام ایستادند و آخرت خود را به یک مفهوم پوچ و کم ارزش فروختند)

مطمئنا عمر ما در این دنیا بسیار کوتاه است و هیچ شکی نیست که نه در سوالات قبر و نه در حساب و کتاب قیامت نخواهند پرسید که از چه کشوری بودی و چقدر کشورت را دوست داشتی .

پی نوشت 

1- ما اگر ایران را دوست داریم بخاطر نظام مقدس جمهوری اسلامی حاکم بر ایران است و بس وگرنه ایران بدون اسلام ذره ای برای ما ارزش ندارد.

2- موج وسیع سرودها و تصنیفها و ترانه ها و شعرها و ... درباره وطن و ایران اخیرا به نحو غیرطبیعی فراگیر شده است. ای کاش فقط به اندازه نصف آنها آثاری درباره مفاهیم مذهبی و اخلاقی مانند اسلام و انقلاب و شهادت و ... تولید می شد.

3- نفوذ شکل افراطی میهن پرستی به ادبیات و فرهنگ ما به طوری بوده که مانند برخی نژاد پرستان برخی شعرای ما نیز مردم ایران را چنان به تصویر کشیده اند که گویی از دماغ فیل افتاده اند و هیچ قومی و مردمی برتر از ایرانیان در جهان وجود ندارد . نمونه مشهور آن مصراع « هنر نزد ایرانیان است و بس » است که چندی پیش مقام معظم رهبری دام ظله با رد اینگونه اشعار می فرمودند هنر نزد تمام مردم دنیاست نه منحصرا ایرانیان.